یکی از مهم‌ترین کارهایی که به عنوان یک پدر یا مادر باید انجام دهید، فرق گذاشتن بین یک رفتار و یک احساس است. تصور کنید عینک به‌خصوصی دارید که از طریق آن می توانید احساسات نهفته‌ی یک رفتار فرزندتان را ببینید. زمانی که شما این عینک را به چشم می زنید، ممکن است همه‌ی امیدتان را از دست بدهید.

بیایید این ناامیدی را به روشی دیگر که برای همه امن است، از بین ببریم.

تفکیک کردن احساسات از رفتارها ساده به نظر می‌رسد، اما در واقع فوق‌العاده سخت است. زیرا بسیاری از ما والدینی نداشتیم که این تفاوت را در ما ببینند و همچنین در اوج درگیری با فرزندانمان واکنش خود ما نیز مانع از این فرایند فکری آگاهانه می‌شود. به عنوان مثال فرزندتان برادرش را می‌زند.
رفتار: زدن.
احساس: "خب، مطمئن نیستم اما میتونه ترکیبی از خشم و ناامیدی و حسادت باشه."

وقتی که ما "احساسات را" در پشت رفتار می بینیم، آیا به این معناست که ما به همه آن رفتار‌ها اجازه داده‌ایم که بروز داده شوند؟ نه، البته که نه.
دو اصل در اینجا باید رعایت شود: ۱) یک می‌توانیم برای یک رفتار حد و مرز تعیین کنیم و هنوز هم با احساسات نهفته فرزندمان در ارتباط باشیم. "نمی ذارم برادرت رو بزنی."

۲) "میدونم عزیزم اوضاع بین تو و برادرت خوب نیست. خودم کمکت می کنم بفهمیم مشکل چیه و یه جور دیگه این مشکلتو بیان کنی."
این امر باعث می‌شود که چنین رفتارهایی کمتر رخ بدهند، زیرا شما به احساسی که از آن رفتار نشأت گرفته ارتباط برقرار کرده اید و اکنون شما این فرصت را دارید که مهارت هایی که فرزندتان از دست داده است را کشف کنید و به آنها آموزش دهید.
و همچنین تشخیص احساسات نهفته در پشت رفتارها رویکردی کاربردی هوشمندانه و موثر می‌باشد.

منبع:drbeckyatgoodinside@

مترجم: زینب افشارمنش