زبان کیفی:
این زبان بدین معناست که بهترین شیوه ی بیان عشق، "توجه کامل" است. برای چنین شخصی، بودن طرف مقابل در کنارش از اهمیت بسیاری برخوردار است، اما بودن واقعی طرف مقابل بدون تلویزیون، حین انجام کارِ دیگر، موبایل و مواردی دیگر. پرت بودت حواس، قرارهای به تعویق انداخته، درست گوش ندادن، می تواند برای چنین شخصی شدیداً آزاردهنده باشد. زمان کیفی همچنین به معنای گفتگوی کیفی و مشارکت در سرگرمی یا فعالیت های کیفی است.

کمک کردن:
آیا جارو کردن و ظرف شستن می تواند ابراز عشق باشد؟ کاملاً! هر کاری که شما برای کاهش بار مسئولیت طرف مقابل انجام می دهید، می تواند شیوۀ بیان عشق باشد. فردی که زبان عشق اش "کمک کردن" است، دوست دارد چنین کلماتی را بشنود: "اجازه بده من این کار رو برات انجام بدم". برای چنین فردی، تنبلی، تعهداتی که عمل نمی شود، و کارها را به دوش دیگری انداختن، مواردِ بسیار آزار دهنده ای ست.

تماس فیزیکی:
این زبان تنها به اتاق خواب خلاصه نمی شود. فردی که زبان عشق اش "تماس فیزیکی" است، بسیار به تماس بدنی علاقه مند است. در آغوش کشیده شدن، دست روی شانه گذاشتن، دستها را گرفتن و... همه روش هایی ست که می تواند توجه، عشق، مراقبت و محبت رانشان دهد. حضور فیزیکی و در دسترس بودن بسیار مهم است، در حالی که بی توجهی و سردی می تواند نابخشودنی و تخریبگر باشد.

کلمات تأییدآمیز:
رفتار هرگز به بلندی کلمات صحبت نمی کنند. اگر زبان عشق "کلمات تأیید آمیز" باشد، تعریف و تمجید و تحسین برای شما همه چیز است. شنیدن کلمات، "دوستت دارم" بسیار مهم است. توهین و بی احترامی کلامی می تواند شما را در هم بشکند و به راحتی قابل بخشش نیست. کلمات مهربانانه، تشویقی، و مثبت به معنای دادن زندگی به دیگری است.

دادن هدایا:
این زبان عشق را با مادی گرایی اشتباه نگیرید؛ برای گیرندۀ هدیه، عشق، اندیشه و تلاش پشت هدیه مهم است. برای فردی با این زبان عشق، دادن هدیۀ مناسب، نشان دهندۀ توجه و مراقبت و ارزش قائل شدن است. فراموش کردن تولد، سالگردها، و یا تهیه شتابزده و بدون تفکر هدیه، بسیار ناراحت کننده است. هدیا نمایانگر بصری عشق اند و تا حد زیادی ارزشمندند.